با توجه به اهداف تشکیل کمیته های هفت گانه که پایان دادن به اوضاع بحرانی شهرک بود یکی از ماموریتهای آن دریافت شارژ از ساکنین و مالکین بوده است. که عمده ترین معضل شهرک در گذشته بوده و هست قرار بود با بررسی همه راههای مسالمت آمیز و دوستانه و در نهایت با توسل به قوه قضائیه وطبق احکام جاریه قانون تملک آپارتمانها اقدام گردد. ودر همان روز های اول کمیته مرکزی یا همان هیات مدیره موقت نامه های بساری را برای جلب همکاری ساکنین به پرداخت شارژ به درب منازل ارسال نمودند. اما متاسفانه بسیاری این موضوع را جدی نمی گیرند. لازم است یاد آوری نمایم که هزینه های جاری شهرک نگهبانی فضای سبز نظافت عمومی وبرق معابر از ناحیه همین شارژهای دریافتی تامین می شود. وعدم پرداخت آن به هر دلیل مانع بزرگی برای کنترل و تداوم حیات شهرک است. خوشبختانه اعضای هیات مدیره موقت هیچ یک دستمزدی بابت کار در شهرک نمی گیرند و بسیاری از آنه از وسایل شخصی خود برای سرعت بخشیدن به امور شهرک استفاده می کنند. به خدا قسم ندادن شارژ نه انسانیست نه اخلاقی نه خدا پسندانه. در واقع آنهایی که شارژ نمی پردازند به نوعی از حقوق آنهایی که شارژ می پردازند استفاده می کنند. و اگر پرداخت کنندگان شارژ راضی به استفاده امکانات فراهم آمده از پول خود در شهرک برای بدهکاران نباشند. چه بسا اعمال دینی بدهکاران نیز دچار اشکال باشد.
هرچند که دریافت شارژ در ماههای بهمن و اسفند در طول سالهای تاسیس شهرک بی سابقه بوده ولی با همه اینها تورم روز به روز رو به افزایش است و همه ما خوب می دانیم با وجود گستردگی شهرک و نیاز به کارگران خدماتی و رسیدگی به فضای سبز و نگهبانی مبالغ بیشتری را برای همیاری در شارژ می طلبد. گاهی عجیب است که برای محدوده چهار دیواریمان میلیونها تومان خرج مازاد می کنیم اما برای حفظ محیط زیست مان که در این شکل شهرکی حیاط خانه مان می باشد.حاضر به پرداخت ریالی نیستیم.