خوشحالم که دنیا به آخر نرسید........

چند وقتیست که بازار شایع تحلیل وتفسیر پایان جهان نقل ونبات همه محافل و مجالس بوده و این روزها با وجود رابطه های سرد بین مردم به خاطر اوضاع اقتصادی و دشواریهای معیشتی .  داغ ترین موضوع این شبها خصوصا شب چله بوده . برخلاف تصور تا این لحظه اتفاقی نیفتاده هیچ . هوای گیلان بهاری شده. اما یک اتفاق جالب و بسیار موثر در ارتباط اجتماعی و نقش و حضور پر رنگ همشهرکیان عزیز در آخرین مجمع فوق العاده روز جمعه اول دی یعنی تولد خورشید و آغاز انقلاب زمستانی افتاد که شاید بعدها در تاریخ شهرک مثال زدنی باشد.

چرا وقتی صحبت از پایان جهان می شه تنها به نابودی آن فکر می کنیم. در حالی که پایان دوره یک چیز به معنای پایان همه چیز آن موضوع نیست. مثلا پایان دوره دبستان پایان درس خواندن است ؟پایان تحصیل در دانشگاه پایان زندگیست؟ قطعا اینطور نیست چون در این پایانها ایستایی و ویرانی نیست رشد و پویایی است. پایان هریک آغاز یک تغییر و تکامل رو به رشد رو بهمراه داره. امروز که اومدم وبلاگ رو چک کنم بسیار شکه شدم. با کمال تعجب دیدم تمام تزئینات و شاخ برگهای وبلاگ ساعت . آمار تقویم.لینکها... همه از بین رفته . بسیار شاکی وامانده بودم.

بعد کمی فکر کردم. با خود گفتم باید عادتها را ترک کرد. باید فصل نویی آغاز کرد. جهان تازه افکار تازه و سازو برگهای تازه ایی می خواد. این اتفاق را به فال نیک گرفتم. به نظرم این تغییرات را ابتدا باید از خودمون شروع کنیم. همین اتفاقی که در جلسه دیروز مجمع فوق العاده افتاد. ظاهرا تخریبگرانه و بدعت گذارانه است. چرا از کلمات برای بستن دست و پای خودمون استفاده می کنیم. بسیاری از اتفاقات خوب در دنیا بدعت بوده بعد پاسخ خوبی داده تبدیل به عرف و قانون شده. هر چند با هر پدیده ایی ابتدا مخالفت می شود. بخشی به خاطر عدم شناخت آن پدیده است و بخشی به خاطر عادتهایمان به عدم تغییر و اینکه این تغییر ممکن است همه چیز را نابود کند.

من شخصا موافق طرح ارائه شده توسط جناب آقای اریس که از ساکنین و مالکین شهرک هستند بودم و خود یکی از 27 امضا کننده ارائه این طرح جهت تصویب به هیئت رئیسه مجمع بودم.این طرح در واقع حاصل نشستها و گپ و گفتهای چند جلسه ایی بود که علاقمندان به سرنوشت شهرک در جلساتی که به همت کمیته برگزاری انتخابات در شهرک برگزار شده بود با هم داشتند. و بر اساس حقی که اساسنامه به حاظرین در خواست کننده داد. قابل طرح برای رای مجمع بود که خوشبختانه با بیشترین رای نسبت به مخالفان که متاسفانه فرصت تشریح طرح برایشان وجود نداشت. را آورد.

من باز هم تکرار می کنم مخالفان طرح مقصر نیستند که با آن اینگونه برخورد کردند بلکه توجیه منطقی برای آن نیافتن که بسیاری البته بعد از جلسه در حیاط مدرسه با توضیح دوستان متقاعد شدند.

البته این نظر بنده است. طبق اساسنامه مجمع بالاترین مقام برای تصمیم گیری در نحوه اداره شهرک است. و می تواند تا آنجائیکه قوانین مغایر مقررات جاری کشور نباشند آنها را تصویب و به اجرا در آورد.  در طول 17 سال تجربه هیئت مدیره و با تشکر از همه کسانی که تمام تلاش شان را کردند که شهرک را آباد نمایند. شاید لازم است با توجه به وضعیت کنونی که نمی خواهم نام بحران برآن نهم چون عده ایی به این بحران حساسیت دارند. این طرح با وجود کمیته های تخصصی چند گانه با حضور 5 سرگروه و کارگروهای بیشمار با مشارکت اجتماعی  داوطلبانه همه اقشار مالک وساکن شهرک از امکانات و احساس مسئولیت بلقوه افراد بدون هیچ چشمداشت مالی تنها به انگیزه مشارکت اجتماعی در حل مشکلاتی که خود نیز در سود و ضرر آن سهیم هستند . فرصت تازه ایی بوجود آورد که ارزش آزمودن را داشته باشد . این طرح اعتقاد به خرد جمعی و تقسیم قدرت بین مردم را به خوبی اعیان می سازد. منتها یک هسته مرکزی می بایستی راهکارهای قانونی را جهت هدایت و بسامان رسانی اهداف گروها و کمیته ها بررسی و به هر یک از کمیته ها وظایف شان را در چهارچوب اهداف شهرک تفهیم نماید.

از ویژگیهای این طرح عدم تمرکز قدرت در یک یا چند نفر وتوزیع آن بین مردم است و اینگونه احتمال ایجاد اختلافات و خدای ناکرده کارشکنیها را به حد اقل می رساند. ضمن آنکه چون حضور در این کمیته ها افتخاری و داوطلبانه است کسی انتظار دریافت دستمزد ندارد. ضمن آنکه هر کس به فراخور حال خویش و به میزانی که خود می خواهد در حل و فصل مشکلات حضور خواهد داشت. در واقع این قطاریست که حرکت کرده و در این مدت کوتاه 6 ماهه همانطور که در طرح پیشنهاد شده هرکس با توجه به تجربه و تخصص خود با آن همراه شده و باری را بر می دارد. و البته این قطار منتظر کسی نمی ماند و برای رسیدن به مقصد که همانا کمال آرامش و امنیت شهرک است به حرکت خود ادامه خواهد داد. و البته لازم به ذکر است که در پرداخت بسیاری از هزینه ها نیز به نفع اقدامات اساسی تر صرفه جویی خواهد شد. و هرکس خسته شد دیگری جایش را می گیرد مثل بیرقی که برای حفظ عظمت و آبروی ملتی در جنگ دست به دست دلیران آن قوم همواره سرفراز می ماند. و ابعاد دیگر این طرح که تشریع آن در این مجال از حوصله جمع خارج است. خواهش می کنم از همه دوستان و بزرگواران گرامی یکدیگر را از پیش محکوم به باند بازی و لابی نکنیم.در مورد افراد قضاوت نکنیم. ببینیم این طرح و طرحهایی که قطعا برای تکامل این حرکت از طرف شما بزرگواران مطرح خواهد شد به نفع کیست. بنا براین بر همه ما ساکنین شهرک به عنوان یک سهامدار واجب است تا حد مقدور گامی جهت ارتقاء شهرکمان که میعادگاه زندگی و خاطرات گذشته حال و آینده ما خواهد بود. تلاش کنیم. چگونه افراد یک جامعه کوچک مثلا یک محل . روستا.شهر به موطن شان تعلق خاطر دارند و در وقت لزوم از نوامیس عرف و اعتقادات محل زندگی خود حمایت می کنند. اما ما دلبستگی به اینجا نداریم. در حالی که اینجا تکه ایی از بهشت سرزمین زیبایمان ایران است. بنا براین شایسته است.ما نیز  قلبمان برای زیبایها و زشتیهای شهرک مان لاکانشهر بطپد و گاهی هم بلرزد.